Lastig hoor.
Maar ja, als je je bedrijf es-sentie noemt, moet je jezelf ook echt laten zien, toch?

Essentie is puur en echt, de kern, je zijn en daar zitten geen laagjes meer omheen.

Ik heb niets te verbergen als ik daar een ander mee help. Want als ik mezelf niet laat zien, hoe moet een ander zichzelf dan laten zien? Wie ben ik dan en wie is het dan die jij ziet? En dan wordt het heerlijk simpel. Gewoon mijn waarheid zonder angst.

Wie ben ik?

Moeder van 2 volwassen kinderen. Ooit opgeleid aan de TU in Eindhoven. Na 10 jaar als een workaholic te hebben gewerkt als manager en business consultant werd ik ziek. Vier maanden na de geboorte van de oudste in 2000 kreeg ik een post partum psychose. Na meerdere mislukte reïntegraties zat ik twee jaar later volledig afgekeurd in de WAO. Eerdere burnouts, depressies, manische en hypomane (bipolaire) perioden, medicatie en uitval gingen hieraan vooraf. Mijn perfectionisme en verantwoordelijkheidsgevoel, die soort van pitbull in mij die niet los kon laten en nauwelijks kon ontspannen, lieten mij niet onbeschadigd.

Ik bleek ook hoog sensitief te zijn

Vele psychosen volgden totdat ik in 2007 in aanraking kwam met Reiki en me realiseerde dat ik hoog sensitief was en begon te begrijpen waarom ik me kon voelen zoals ik me voelde.
Ik sloeg een nieuwe weg in en bekwaamde me ook in yoga, meditatie en ademwerk van Art of Living die mij samen met de hulp van mijn ayurvedische arts, naast de reguliere zorg vanuit de GGZ, steeds sterker maakten. Naast de verschillende labels werd ik in 2008 ook nog eens volledig afgestempeld met ‘geen reïntegratie meer mogelijk’. Een grote teleurstelling maar het gaf ook rust in mijn roerige bestaan.
Mijn turbulente huwelijk eindigde in 2011 in een langdurige vechtscheiding die 4 jaar zou duren met vele rechtszittingen en een scala aan betrokken partijen, wat niemand ongemoeid liet. Die jaren vroegen veel van mij maar maakte me wel sterk.

Mijn laatste tablet

Uiteindelijk nam ik in 2012 mijn laatste enkele tablet, waarna mijn echte helingsreis startte op allerlei fronten en ik mezelf vertrouwde het zonder te doen na jarenlang af en aan zware psychofarmaca te hebben geslikt.
Van onderdrukt worden met pillen en daardoor een afgevlakt bestaan leiden, een gevecht tegen het gelabeld en gemedicaliseerd zijn, het er niet meer bij horen, ziek thuis en vastzitten, naar echt mijn eigen weg volgen. Ik keek het aan en ging het aan.