Zelf bouwde ik vroeger vele keren af om telkens weer te moeten gaan slikken als iets mij triggerde en ik niet staande kon blijven.
Vaak verdween eerst de slaap, werd denken en beslissen lastiger. Mijn hoofd zat dan vol gedachten of ideeën als een verruimd bewustzijn met een hoge sensitiviteit, totdat dit omsloeg in angst, irreëel voor anderen, en ik niet meer kon functioneren.
Ik leerde gaandeweg de signalen steeds eerder te herkennen zodat ik destijds sneller iets kon innemen om erger te voorkomen. Eerst nadat ik over het randje was gegaan en later toen ik er meer grip op kreeg net voordat ik over het randje ging, startte ik mijn medicatie. Mijn signaleringsplan gaf aan wat ik wanneer qua medicatie kon innemen. Ook bespraken we (met mijn psychiater dat is) wat ik daarnaast kon doen om te herstellen.
Pas toen ik zelf meer leerde wat ik naast de medicatie kon inzetten om erger te voorkomen en weer later om het helemaal te voorkomen, werd het slikken steeds minder en steeds korter. Maar het allerbelangrijkste was het steeds sneller herkennen dat het minder goed met met ging.
Destijds wist je als patiënt niets over de risico’s van afbouwen en volgde ik het advies van mijn psychiater.
Toen ik hem pas vroeg als mens, niet meer als patiënt:
“Was alle kennis over afbouwen er 15-20 jaar geleden ook al? Bouwde ik niet te snel af (want ik was een eigenwijze patiënt 
)?
Zei hij: “Nee hoor, ik wist wat ik deed.”
Met alle verhalen die ik tegenwoordig lees kwamen natuurlijk allerlei twijfels.
Ik: “Maar ik bouwde op een gegeven moment in een paar dagen af…”
Hij: “De keren dat je lang geslikt had, deden we het stapje voor stapje heel geleidelijk en pas toen je maar heel kort slikte tot enkele dagen, kon dit zonder problemen sneller. Juist omdat je maar heel kort had geslikt.”
Gelukkig dacht ik, dan hebben we het niet verkeerd gedaan.
Al sinds 2011/2012 doe ik het zonder medicatie. Eerst niet zonder hobbels maar ik vond mijn weg daarin met een andere aanpak dan medicatie. Inmiddels al vele jaren zonder hobbels voel ik me krachtig en happy. Nu weet ik wat te doen en kan ik mijn creatieve brein kanaliseren en benutten. Ook schiet ik niet meer van het ene uiterste en in het andere uiterste, die depressie en die lange weg van herstel.
Dit met een lange voorgeschiedenis van bipolariteit, psychosen en depressies.
Maar afbouwen gaat niet zonder mentale hygiëne. Je moet weten wat je kan triggeren en er onderuit kan halen. Ook hoe dat voelt om paniek te voorkomen. En weten wat dan helpt om het in de kiem te smoren. Tijdig in de aktie met de juiste dingen.
Mijn grootste les: heel eerlijk naar jezelf zijn want als je niet naar de signalen luistert ben jij de dupe.
Het is mijn mentale hygiëne die mij veerkrachtig en weerbaar hebben gemaakt en houden. Zo liet ik 20 jaar psychiatrie, 300 behandeluren en alle pillen voorgoed achter mij. Het voelt als weer leven.
Het is dan ook deze kennis die ik bundelde in een blikje met kaarten dat ik de Weer LEVEN Kit noemde. Om sneller te herstellen, te leren wat nodig is om eruit te blijven, je kwaliteit van leven te vergroten en unieke ondersteuning bij het begeleid afbouwen van psychofarmaca. Ook voor naasten prachtige support.
Succesvol afbouwen vraagt regie, preventie en zelfmanagement. En bovenal laat je goed informeren en begeleiden.
Ga niet zelf lopen rommelen met je medicatie en doe je huiswerk.
Ik zal nooit iemand adviseren af te bouwen of te stoppen. Mocht je wel afbouwen weet dat er diverse apotheken zijn die taperingstrips leveren om heel geleidelijk af te kunnen bouwen op voorschrijven van je behandelaar, zonder dat je zelf pillen hoeft te snijden ed.
Het is wel verstandig periodiek op controle te komen bij je behandelaar om in overleg te bepalen of wat je slikt en de dosering waarin nog wel passen. Sommige medicatie, denk aan slaapmedicatie, is niet bedoeld om langdurig te slikken. En de belangrijkste vraag is het nog nodig?
